Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Κουβέντα να γίνεται .... ή η πρεσβυωπία μου με ... εναλλακτική ματιά

Πάει αρκετός καιρός που κατάλαβα πως πρέπει να κρατάω το βιβλίο σε μια σχετική απόσταση για να βλέπω καθαρά... και μάλλον είναι καιρός να κάνω και κάτι περισσότερο γι' αυτό.

Κάποια πράγματα όμως, ο γιατρός δεν σου τα λέει, δεν τα εξετάζει καν, πρέπει μόνος σου να τα σκεφτείς, μόνος σου να τα ψάξεις, αν θέλεις...
Δεν αρνούμαι την τάση μου να ψάχνω τα πράγματα, ίσως λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, αλλά τα παρακάτω μάλλον μου προέκυψαν! Χωρίς να το έχω σκοπό. Ως μια εναλλακτική "ματιά" στην πρεσβυωπία μου.

Δεν χρειάζεται να έχεις περάσει μια κάποια ηλικία για να βρεις νόημα σε όσα ακολουθούν (ή και κανένα νόημα απολύτως!). Ούτε ξαφνικά τα χέρια σου να σου φαίνονται αρκετά ... κοντά την ώρα που προσπαθείς να διαβάσεις ένα βιβλίο ή ακόμα χειρότερα, ένα νούμερο στο κινητό σου!!!
Το κείμενο προτείνεται για όλες τις ηλικίες!
Ξεκινάμε λοιπόν!

 Όλα είναι θέμα προοπτικής και θέσης. Αυτό φαντάζομαι δεν χρειάζεται επεξήγηση... ή το δεχόμαστε και προχωράμε παρακάτω, ή όχι.


 Από απόσταση έχεις πιο καθαρή εικόνα... Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στο αντικείμενο της παρατήρησής σου, τόσο πιο θολά είναι τα πράγματα. Δυο-τρία βήματα πιο πίσω κάνουν τη διαφορά και σου δίνουν και μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα... εκτός από την καλύτερα εστιασμένη. 
Ιδίως αν είσαι μέσα στο ... πρόβλημα/θέμα προς παρατήρηση! Τότε γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να απομακρυνθείς λίγο για να μπορέσεις να δεις καθαρά ... και να ανασάνεις επίσης!

 Τα πράγματα παραμένουν τα ίδια! Δεν αλλάζουν (τουλάχιστον όχι όπως εμείς νομίζουμε). Δεν ήταν πριν θολά και τώρα καθάρισαν. Εσύ ήσουν που πριν δεν έβλεπες και έπρεπε να αλλάξεις τη θέση σου για να μπορέσεις να δεις. Μη βιαστείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου! Αναγνώρισέ του την διάθεση που είχες, ακόμη και το γεγονός πως σκέφτηκες να αλλάξεις την αρχική σου θέση.


❥ Ο χώρος και κατά συνέπεια η μετακίνηση μέσα σε αυτόν γίνεται συνήθως σε συνάρτηση με το χρόνο... Συχνά, εκτός από το να πάρουμε την απόστασή μας από τα πράγματα χρειάζεται και να περιμένουμε... Υπομονετικά! Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, το ξέρω. Αποδεικνύεται όμως σωτήριο!
Συνήθως, τα πράγματα λύνονται από μόνα τους ή έστω βελτιώνονται ΑΝ ... περιμένουμε λίγο.
Αν βέβαια επιμένουμε στην γραμμική αντίληψη του χρόνου... διαφορετικά, όλα ΕΙΝΑΙ πολύ πιο απλά! 

 Τέλος, κάποια πράγματα δεν πρόκειται να τα δεις με τα μάτια και δεν φταίει η πρεσβυωπία, ούτε ένα ζευγάρι γυαλιά θα σου λύσουν το πρόβλημα! Μήπως να δοκίμαζες άλλους τρόπους; Το συναίσθημα, τη διαίσθηση, την καρδιά σου ή απλά την πίστη; Αυτά τα δώρα με τα οποία γεννηθήκαμε, για κάποιο λόγο προφανώς;;;


Κλείνοντας, θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα για να σας βοηθήσω να εμπεδώσετε τα παραπάνω...
Είναι πάρα πολλές οι φορές που μπορεί να θεωρούμε κάποια αντίδρασή μας δεδομένη, κάποια πράγματα δεδομένα ... ενώ δεν είναι. Έχουμε συνηθίσει να αντιδράμε με συγκεκριμένο τρόπο σε συγκεκριμένες καταστάσεις, και μας έρχεται πολύ πιο εύκολο το να ανασύρουμε την πιο πρόσφατη αντίδρασή μας σε μια παρόμοια κατάσταση, από το να αναρωτηθούμε "γιατί" και "μήπως αλλιώς θα είναι καλύτερα";;;
Συνήθως, οι αντιδράσεις μας, αυτές που χρειάζονται μια κάποια ... ευθυγράμμιση, βασίζονται στο φόβο.
Οι φωνές απελπισίας ή και υστερίας που θα βάλουμε στο παιδί μας γιατί δεν διαβάζει, αλλά παίζει ή χαζεύει, είναι κατά βάθος λόγω του φόβου μας μήπως πάει αδιάβαστο στο σχολείο  γίνει κακός μαθητής  μπλέξει με κακές παρέες αντίστοιχων κακών μαθητών ⇝ γίνει ένας αλήτης και άχρηστος  με όλα όσα αυτό συνεπάγεται! Αποτέλεσμα; Από την εμπειρία μου κανένα από τα επιθυμητά και βέβαια κανένα μη αναμενόμενο! 

Πόσο θα άλλαζαν τα πράγματα αν η αντίδρασή μας βασιζόταν στην αγάπη; Ναι, όπου μπαίνει η αγάπη κάνει θαύματα και επιπλέον εξαφανίζει το σκόρο φόβο!

Αν αντί για φωνές και υστερίες, μπαίναμε μέσα στο δωμάτιο χαμογελαστοί, ξεκινούσαμε μια συζήτηση για κάτι ΑΣΧΕΤΟ και ουδέτερο, θυμίζοντας στον εαυτό μας ξανά και ξανά πως το παιδί μας είναι πολύ προκομμένο, πολύ έξυπνο και πως όπως και να 'ναι, εμείς το αγαπάμε πολύ! Φεύγοντας, το ρωτούσαμε ... "τι πρόγραμμα έχεις φτιάξει για σήμερα;" 
Αυτό θα σήμαινε πως το αντιμετωπίζουμε ως ώριμο άνθρωπο και επίσης πως το θέτουμε υπεύθυνο για τις πράξεις του και τις επιλογές του, χωρίς να δημιουργούμε πεδίο δράσης (οι δικές μας φωνές) - αντίδρασης (οι δικές του φωνές και τελικά η αδιαφορία).

Καθόλου εύκολο, ιδίως στην αρχή! Για να ξε-μάθεις κάτι το οποίο σου έχει γίνει συνήθεια, θέλει το διπλάσιο χρόνο και τη διπλάσια προσπάθεια!!! 

Αξίζει όμως τον κόπο! Σας μιλάω εκ πείρας
Σιγά-σιγά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο εύκολα. Χρειάζεται ΜΟΝΟ υπομονή και αγάπη!
Και γιατί όχι, ένα επιπλέον συστατικό που κάνει κυριολεκτικά ΘΑΥΜΑΤΑ! Ζητήστε βοήθεια και καθοδήγηση! Άγγελοι υπάρχουν παντού γύρω μας! Κι αν αυτό σας ξενίζει λίγο, ζητήστε βοήθεια απ' όπου εσείς ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ! 
Και θα λάβετε 
Αυτά για την ώρα....

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Πρωινές σελίδες

Αφορμή για τη σημερινή (μετά από πάρα πολύ καιρό) ανάρτηση ήταν μια συζήτηση που είχα χθες με μια αγαπημένη φίλη. Με έκανε να σκεφτώ πως κάποια πράγματα που εγώ τα θεωρώ δεδομένα, για κάποιους άλλους είναι τελείως άγνωστα και ενδεχομένως θα μπορούσαν να φανούν και σε κείνους χρήσιμα, όπως και σε μένα.

Σε κάποιες περιπτώσεις η περιορισμένη γνώση αγγλικών μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στο να έρθουν όλοι σε επαφή με αυτά τα "εργαλεία" ή τις πηγές -γι' αυτό θα προσπαθήσω να μεταφέρω εδώ τα όσα έχω βρει χρήσιμα, κάποιες φορές δοσμένα με μια δική μου, προσωπική πινελιά. Ή μπορεί απλά να μην έτυχε ως τώρα να ακούσουν για το συγκεκριμένο θέμα.

Σήμερα θα μιλήσω για τις πρωινές σελίδες, ή αλλιώς Morning pages της Julia Cameron. Πρόκειται για μια συνήθεια-εργαλείο που προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, όσες φορές έχω καταφέρει να την ακολουθήσω, τόσο, που πια ο οργανισμός μου την αναζητά, ιδίως σε περιόδους που νιώθω μπερδεμένη, με το μυαλό μου γεμάτο χρήσιμες και άχρηστες πληροφορίες όλες μαζί σε ένα κουβάρι. Όπως τώρα.
Φαντάζομαι ξέρετε για τι σας μιλώ! 
Θα σας μεταφέρω ακριβώς την περιγραφή της Julia Cameron.
"Οι πρωινές σελίδες είναι τρεις σελίδες χειρόγραφες, μια ροή συνειδητής γραφής, που είναι το πρώτο πράγμα που κάνουμε κάθε πρωί. Δεν υπάρχει λάθος τρόπος για να γράψεις τις πρωινές σελίδες. Δεν πρόκειται για υψηλή τέχνη. Δεν πρόκειται καν για συγγραφή. Αφορούν σε οτιδήποτε και σε όλα όσα περνούν από το μυαλό μας -και είναι μόνο για τα δικά μας μάτια! Οι πρωινές σελίδες ερεθίζουν, ξεκαθαρίζουν, ανακουφίζουν, καλοπιάνουν, ιεραρχούν και συντονίζουν την κάθε μέρα που ξεκινά. Μην το παρασκέφτεστε! Απλά γράψτε τρεις σελίδες με οτιδήποτε στο χαρτί ... και πάλι τρεις σελίδες αύριο!"

Και εδώ αρχίζουν τα "ναι... αλλά!!!"....
"Δεν μπορώ να αφιερώσω τόση ώρα κάθε πρωί όταν με το ζόρι σέρνομαι από το κρεββάτι και κυνηγάω τα παιδιά να ετοιμαστούν γρήγορα ..." ή "Πρέπει να τρέξω γρήγορα στο γραφείο!" ή "Ξυπνάω 10 λεπτά πριν φύγω για μάθημα"... ή...
Η μαγική μου λέξη είναι ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕ!
Ναι, το ιδανικό είναι οι πρωινές σελίδες να γράφονται πρωί-πρωί, πριν καν σηκωθούμε από το κρεββάτι ... Όμως προκειμένου να μην το κάνουμε καθόλου, αν βλέπουμε πως μας βοηθά, καλύτερα να το κάνουμε όποτε μας εξυπηρετεί!
Και σας δίνω ιδέες... Στο μετρό, πίνοντας τον πρωινό καφέ μας, σε ένα διάλειμμα από τις δουλειές του σπιτιού, περιμένοντας τα παιδιά να τελειώσουν το μάθημά τους έξω από το γυμναστήριο/φροντιστήριο κλπ, το βράδυ πριν κοιμηθούμε...

Προσωπικά, προτιμώ, όταν γράφω τις πρωινές μου σελίδες (κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε καν εγώ!), να τις γράφω αμέσως μετά τον 20λεπτο (πάνω-κάτω) διαλογισμό μου, μόλις σηκωθώ το πρωί. Με αυτόν τον τρόπο αδειάζω το μυαλό μου από κάθε τι περιττό που διαφορετικά θα κουβαλούσα μαζί μου όλη μέρα και θα το αναμασούσα στο κεφάλι μου, ξοδεύοντας πολύτιμη ενέργεια, βάζω σε τάξη τις σκέψεις μου, δίνοντάς τους και την σωστή τους διάσταση αντί να τις αφήνω να διογκώνονται στις γωνίες του μυαλού μου και καταγράφω τα όσα έχουν προκύψει είτε κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, ή και της προηγούμενης μέρας.
Είναι τόσο σωτήριο και αποτελεσματικό αυτό για μένα, που παρόλο που σιχαίνομαι τις λέξεις πρόγραμμα και ρουτίνα (ο λόγος της ελλιπούς μου τελειότητας που σας έλεγα πιο πάνω...), ο διαλογισμός και το γράψιμο των πρωινών σελίδων έρχονται πρώτα και συχνά με μεγάλη διαφορά στην προσπάθειά μου να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα.
Δεν είναι υπερβολή να πω πως μου φτιάχνουν τη μέρα! Μπορώ να αφιερώσω το χρόνο και την ενέργειά μου εκεί που επιλέγω χωρίς το βάρος και τη σκοτούρα όλων αυτών που διαφορετικά θα σβούριζαν μέσα στο κεφάλι μου.

Δεν χρειάζεται να παλεύετε με την καλλιγραφία ή να προσέχετε την ορθογραφία και το συντακτικό σας! Για την ακρίβεια, καλύτερα να μην τα προσέχετε καθόλου και να αφήνετε το χέρι σας απλά να γράφει τα όσα πολλά έχει μέσα το μυαλό σας. Πιστέψτε με, όσοι νομίζετε πως δεν θα μπορέσετε να γράψετε τίποτα, η μια λέξη θα τραβά την άλλη και όλα όσα χρειάζεται να βγουν, θα πέσουν πάνω στο χαρτί.

Μπορεί να προτιμάτε την ηλεκτρονική γραφή. Για εσάς υπάρχουν τα ηλεκτρονικά σημειωματάρια, κάποια μάλιστα σας παροτρύνουν να γράφετε, και κρατάνε το σκορ σας το οποίο μπορείτε και να μοιράζεστε με φίλους, όπως το 750 Words. Φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλα, αλλά και απλοί κειμενογράφοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
Σε άλλους αρκεί μια σελίδα χαρτί που μάλιστα, μετά θα έχουν τη χαρά να σκίσουν ή να τσαλακώσουν και να πετάξουν, ή ακόμα και να κάψουν! Όσοι πάλι εμπνέεστε από ένα όμορφο τετράδιο ή ένα αγαπημένο στυλό, κάντε ό,τι σας λέει η καρδιά σας προκειμένου να πετύχετε το στόχο σας!
Να αδειάζετε το μυαλό σας πάνω στο χαρτί! Δεν υπάρχει λάθος τρόπος!
Μια δοκιμή θα σας πείσει!