Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Γκρεμίζοντας τις στοίβες του Εγώ....


Φέτος, είχα την ευλογία να βρω μια δασκάλα yoga ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου! Καθόλου εύκολο σε αυτή την εξοχική περιοχή... Καθόλου εύκολο!!!
Ήταν η απάντηση σε αυτό που ζητούσα και είμαι ευγνώμων!
Το μάθημα της yoga κάνει καλό στο σώμα και το πνεύμα μου! Όταν ολοκληρώνουμε το μάθημα είμαι μια καινούρια Χριστιάνα, έτοιμη να σκαρφαλώσω κάθε βουνό! Ανανεωμένη, κεντραρισμένη και ενδυναμωμένη :) Τόση ευτυχία :)

Τότε, γιατί ΚΑΘΕ Τετάρτη πρωί (ναι σωστά το μαντέψατε, το μάθημα είναι κάθε Τετάρτη απόγευμα), έχω αυτή την ιδιότροπη φωνή μέσα στο κεφάλι μου που μου δίνει εκατοντάδες λόγους για να μην πάω στο μάθημα ... για μια φορά;;;

Ονομάζω αυτή τη φωνή το Εγώ μου, που ΛΑΤΡΕΥΕΙ να με βλέπει να σέρνομαι φυλακισμένη στους περιορισμούς μου, τους φόβους μου και τους παλιούς τρόπους συμπεριφοράς και σιχαίνεται όταν του λέω να σκάσει και κάνω το δικό μου έτσι κι αλλιώς!

Είναι ένα κομμάτι μου που μαθαίνω να αγαπώ, πρώτον γιατί είναι κομμάτι μου και δεύτερον γιατί χρησιμεύει ως ένδειξη για το τι είναι καλό για μένα ... Όσο μεγαλύτερη η αντίσταση, τόσο πιο καλό είναι!!!
Ακούστε το Εγώ σας λοιπόν, δώστε του αγάπη και ακολουθείστε το δρόμο σας, έτσι κι αλλιώς!
Θα εκπλαγείτε με το πόσα πράγματα μπορεί να σας διδάξει αν είστε συνειδητοί και πόσα κόλπα μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σας εμποδίσει!

Μπορείτε να ονομάσετε κάποια από αυτά τώρα;
 Να έχετε μια απίθανη μέρα! 
Υ.Γ. Η συνειδητοποίηση και το να μαθαίνω να αγαπώ το Εγώ μου έγιναν δυνατά χάρη στις ασταμάτητες "κλωτσιές" από την φίλη μου Sylvia!!! Σ' ευχαριστώ!

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Επέστρεψα.... ή μήπως προχώρησα;

Καλώς σας ξαναβρίσκω!
Που πήγατε; Που πήγα; Που ξαναβρισκόμαστε; Γυρίσαμε πίσω ή προχωρήσαμε μπροστά και ξανασμίξαμε;

Όσο κι αν προσπαθήσεις, ή όσο κι αν μείνεις στάσιμος, όσο κι αν τα βήματά σου σε φέρνουν πιο κοντά σ' αυτό που νομίζεις για πισωγύρισμα, είναι ποτέ δυνατόν να επιστρέψεις σε μια κατάσταση ακριβώς όπως την άφησες και σε άφησε;

Είχα σταματήσει να τρώω κρέας (κάτι που ένιωθα πως θέλω να κάνω για πολλά χρόνια αλλά μου φαινόταν ακατόρθωτο κι όμως έγινε έτσι απλά κι αβίαστα) από τον περασμένο Απρίλιο και το ξανάρχισα μέσα στον Αύγουστο... Τα κορίτσια μου με ρώτησαν αν "εγκατέλειψα την προσπάθεια". Τους εξήγησα πως για μένα ποτέ δεν ήταν προσπάθεια... απλά ακολουθούσα αυτό που επιθυμούσε το σώμα μου και όχι μόνο. Το ίδιο έκανα και τώρα όταν ένιωσα πως θέλω να το ξαναφάω. Θεωρείται πισωγύρισμα;
Έχω και πολύ καιρό να διαλογιστώ, με την κλασσική έννοια του όρου, ξέρετε, να κάθομαι σταυροπόδι (ή σχεδόν έτσι, γιατί δεν βολεύομαι), με κλειστά τα μάτια και συνήθως να ακούω κάποιον καθοδηγούμενο διαλογισμό μέσα από μια μεγάλη λίστα με τους αγαπημένους μου. Υπήρχαν μήνες που το έκανα αυτό καθημερινά! Αυτό το διάστημα νιώθω πως κάνω κάποιο άλλο είδος διαλογισμού, το οποίο δεν έχω εντοπίσει ακόμη, είναι όμως πολύ πιο ... "γήινο". Είναι κι αυτό πισωγύρισμα;

Κάθε καλοκαίρι, είτε λόγω των διακοπών των παιδιών, είτε λόγω ζέστης, είτε λόγω γενικότερης χαλάρωσης, προσαρμόζομαι στο "όχι-πρόγραμμα" που υιοθετούμε οικογενειακώς... Έχω πολύ λιγότερες ώρες που βρίσκομαι μόνη μου, μια και τα παιδιά δεν λείπουν καθημερινά στο σχολείο, έχω πολύ περισσότερες ώρες που βρισκόμαστε με την οικογένεια και με φίλους εδώ, στη θάλασσα ή για βόλτα και γενικότερα δεν έχω πρόγραμμα, ή ίσως δεν μπορώ να το ακολουθήσω... για πρακτικούς λόγους κι επειδή τελικά έτσι διαλέγω να κάνω.
Κάθε καλοκαίρι οι ώρες που περνώ στο διαδίκτυο μειώνονται αισθητά ή και μηδενίζονται (θα το καταλάβατε...). Τελικά συνειδητοποιώ πως είναι μια ανάγκη μου να ζω περισσότερο στο εδώ και τώρα, μέσα στο σώμα μου και λιγότερο ... διαδικτυακά. Δεν το βαφτίζω καλό ή κακό, απλά είναι κάτι που ταιριάζει σε μένα και το ακολουθώ.
Κάθε καλοκαίρι τρέμω την ζέστη! Στην ιδέα και μόνο των υψηλών θερμοκρασιών εγώ παραλύω! Δεν είναι μόνο η ιδέα μου, μια και η ιδιαίτερα χαμηλή μου πίεση δεν βοηθά και πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά τα τελευταία χρόνια ένιωθα να πολεμώ τη ζέστη και αυτό να με κάνει ακόμη και επιθετική... Φαντάζεστε πως φέτος, με τόσους καύσωνες και τις σχεδόν μόνιμα υψηλές θερμοκρασίες, ήμουν σε σχεδόν ημιλιπόθυμη κατάσταση.... σε ημιλιπόθυμη πάλη!
Οι πρώτες μέρες, ναι, ήταν κάπως έτσι. Όμως σε κάποιο σημείο, που δεν μπορώ ακριβώς να εντοπίσω, σαν να παραδόθηκα. Η μάχη ήταν άνιση και όταν συνειδητοποίησα πως ουσιαστικά ευχόμουν να χάσω από τη ζωή μου τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και να πηδήξω με μαγικό τρόπο ως τον Σεπτέμβριο, η θλίψη μου ήταν τόση που αποφάσισα να αφεθώ... Προσέχοντας αυτά που εύχομαι, το να χάσω τρεις μήνες δεν μου άρεσε καθόλου!
Έριξα τους ρυθμούς μου που έτσι κι αλλιώς ήταν πεσμένοι, αλλά πλέον συνειδητά επέλεξα -και επέτρεψα- να μην κάνω παρά τα απολύτως απαραίτητα όταν είχε πολλή ζέστη. Έπαψα να έχω συνέχεια το νου μου στο πόσο υποφέρω! Ή επέτρεψα στον εαυτό μου να ιδρώνει και να υποφέρει. Με περηφάνια σας λέω πως κάθε φορά που τελείωνε ένας καύσωνας ανακάλυπτα με έκπληξη πως μια χαρά τα είχα βγάλει πέρα! Όχι πως ανυπομονούσα να έρθει ο επόμενος, μα δεν με ρώταγε έτσι κι αλλιώς! Βρισκόμουν εκατό τοις εκατό μέσα στο σώμα μου και καθόλου μέσα στο μυαλό μου προσπαθώντας να εξορκίσω ή να αποφύγω το επερχόμενο κακό, κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν στο χέρι μου ...

Μπορεί ένας σπόρος να αντισταθεί σε ένα βόλο από χώμα που προς στιγμήν του φαίνεται ανυπέρβλητος; Μάλλον όχι, ίσα-ίσα, ο βόλος αυτός θα καθορίσει την πορεία του, θα το λυγίσει, θα το δυσκολέψει, μπορεί ακόμη και να το απομονώσει από όλους τους υπόλοιπους σπόρους.
Όταν πια ο μικρός σπόρος γίνει δέντρο, ο ίδιος βόλος δεν θα έχει καμιά σημασία μπροστά του.

Έχοντας αποφασίσει να ακολουθήσω το Δρόμο ενός ειρηνικού πολεμιστή, έπρεπε πρώτα απ' όλα να επιτύχω την ειρήνη μέσα μου! Σαν μια σιωπηλή αποδοχή αυτού που έτσι είναι! Αποδοχή, όχι παραίτηση.
Αποδέχτηκα όλα όσα έπρεπε να γίνουν (προετοιμασίες και δουλειές καθημερινές ή έκτακτες, απλές ή πιο απαιτητικές) και απλά άρχισα να τα κάνω. Χωρίς να δίνω την ενέργειά μου σε σκέψεις και σενάρια αποφυγής, απλά έκανα το ένα μετά το άλλο όσα είχα με τρόμο καταγράψει στη λίστα μου και ένα-ένα τα διέγραφα. Η ικανοποίησή μου ήταν τόση, που σχεδόν ξεπερνούσε την εξάντλησή μου! Και όταν η εξάντληση πέρασε, η ικανοποίηση ήταν ακόμη εκεί, δίνοντάς μου περισσότερη δύναμη και χαρά!
Ο Ειρηνικός πολεμιστής μέσα μου είχε θριαμβεύσει! Και αυτό αποκλείεται να θεωρείται πισωγύρισμα.

Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω, λοιπόν, σε ένα σημείο πιο μπροστά, στο χωροχρόνο μέσα μας και έξω!
Θα τα λέμε.......


Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Μαγική συνταγή...

Αυτή η σειρά αναρτήσεων θα περιλαμβάνει συνταγές (μαγειρικής, ομορφιάς, προϊόντων οικιακής φροντίδας κλπ) αλλά και συμβουλές ή ιδέες με κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που τις κάνει ... μαγικές  
✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ 


Η σημερινή πρώτη ανάρτηση περιλαμβάνει μια ιδέα που μπορεί εύκολα και γρήγορα να εφαρμοστεί κατά τη διάρκεια του καθημερινού μας ντους, να μας ανανεώσει και αποτοξινώσει σε όλα τα επίπεδα.
Αφού έχουμε ολοκληρώσει το ντους, και όσο ακόμη το νερό τρέχει στην κορυφή του κεφαλιού, οραματιζόμαστε έναν καταρράκτη λευκού φωτός, ο οποίος κατεβαίνει στην κορυφή του κεφαλιού μας, εισέρχεται μέσα στο σώμα μας, καθαρίζοντας όλα τα όργανα και τα συστήματά, μας περιβάλλει και εξωτερικά, αποβάλλοντας οτιδήποτε αρνητικό και επαναλαμβάνουμε δυνατά ή από μέσα μας τα πιο κάτω "Λευκό φως με καθαρίζει, αποτοξινώνει και αναζωογονεί σε όλα τα επίπεδα, απομακρύνει κάθε τι βαρύ, περιττό, ασθενές, με δυναμώνει και με προστατεύει, σύμφωνα με το ανώτερο καλό!" Το λευκό φως αποβάλλεται από τα πέλματά μας ως ασημένιο πια, παρασέρνοντας μαζί του ό,τι πια δεν μας υπηρετεί. Βοηθά ιδιαίτερα να αισθανόμαστε τα πέλματά μας σταθερά στο δάπεδο καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Μπορούμε να επαναλάβουμε αυτήν την επιβεβαίωση και/ή οραματισμό όσες φορές αισθανθούμε πως το χρειαζόμαστε μέσα στην ημέρα.

Αυτή η εύκολη και σύντομη τεχνική είναι ιδανική τόσο για το ξεκίνημα όσο και για το κλείσιμο της ημέρας μας, για να μας βοηθήσει να αποβάλλουμε την αρνητική ενέργεια και να γειώσουμε θετική. Επιπλέον, ο συνδυασμός με το νερό που όντως τρέχει πάνω μας μας βοηθά να πετύχουμε πιο εύκολα τον οραματισμό, ιδιαίτερα αν δεν έχουμε εξασκηθεί σε αυτόν. 

Περιμένω τις εμπειρίες σας!


Σημείωση : Η διάρκεια της όλης διαδικασίας θα πρέπει να είναι σύντομη ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενη ζαλάδα και αστάθεια. Αν το θεωρείτε ασφαλέστερο, κρατήστε τα μάτια σας ανοιχτά ή χρησιμοποιείστε κάθισμα! Αφού ολοκληρώσετε τη διαδικασία, πιείτε άφθονο νερό! Βοηθά στη γείωση της θετικής ενέργειας.

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Η ζωή μου με το Ρέικι ...... Μέρος 1

Δεν γνώριζα τίποτα για το τι είναι το Ρέικι, πίσω στο καλοκαίρι του 2008, εκτός ίσως από τρία πράγματα! 

Το ένα ήταν πως πριν από χρόνια, όταν ο πατέρας μου είχε ένα ατύχημα με μηχανάκι και είχε χτυπήσει το γόνατό του, η γυναίκα από τη Βουλγαρία που φρόντιζε την γιαγιά μου, είχε βάλει τα χέρια της πάνω απ' όλο του το σώμα, κάνοντάς του κάτι σαν “σκανάρισμα” (που ήταν ακριβώς αυτό που έκανε, όπως έμαθα αργότερα) και του είπε πως το γόνατό του ήταν μια χαρά (ήταν πράγματι, μετά από αυτό) και πως επίσης είχε περάσει από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση στο θώρακα, όμως ήταν, επίσης, μια χαρά. Ήταν αλήθεια! Της ζήτησα να κάνει το ίδιο και με μένα και θυμάμαι πως ένοιωσα κάτι σαν δροσερή αύρα μέσα σε μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Δεν γνώριζα τίποτε άλλο, παρά πως είχα μείνει κατάπληκτη από την ικανότητα αυτής της γυναίκας!

Έπειτα, χρόνια αργότερα, μια γνωστή μου είχε κόψει το γόνατό της πολύ άσχημα! Πήγε για ράμματα, όμως μέρες μετά την πονούσε ακόμη και έβγαινε υγρό από την πληγή. Μας είπε πως μια νέα γυναίκα στην παρέα της, της είχε ζητήσει να δώσει Ρέικι στην πληγή της προκειμένου να τη βοηθήσει να επουλωθεί. Της έδωσε και η πληγή ήταν πολύ καλύτερα αμέσως μετά (δεν έτρεχε πια υγρό) και επουλώθηκε πολύ γρήγορα!

Το τρίτο πράγμα που ήξερα ήταν πως κάποια μέρα ήθελα να μάθω περισσότερα γι' αυτό...

Έτσι, όταν μπήκα μέσα σε ένα κέντρο τύπου μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του Ιουλίου του 2008, ψάχνοντας για ένα περιοδικό με σταυρόλεξα για τα παιδιά, ακριβώς εκεί μπροστά στα μάτια μου, ήταν ένα περιοδικό που λεγόταν “Reiki time”. Το κοίταξα και είπα στον εαυτό μου “Θα το ψάξω αυτό το θέμα όταν έρθει η ώρα”. Συνέχισα να ψάχνω για κάτι άλλο, όταν ξαναήρθα μπροστά στο ίδιο περιοδικό. Για κάποιο περίεργο λόγο ήξερα πως η ώρα είχε έρθει!

Πήρα το περιοδικό στο σπίτι και δεν μπορούσα να περιμένω να έρθει η στιγμή για το μεσημεριανό ύπνο που θα μπορούσα να βρω λίγη ώρα να το ξεφυλλίσω.... Το επόμενο πράγμα που ήθελα ήταν να “μάθω” Ρέικι αμέσως! Χρησιμοποιούσα τη λέξη “να μάθω”, μια και δεν γνώριζα ακόμα πως το Ρέικι δεν μαθαίνεται όπως μαθαίνουμε ιστορία, ή μια ξένη γλώσσα. Δεν μπορούσα να το μάθω από τα βιβλία, προς μεγάλη μου απογοήτευση... Παρόλα αυτά, πήγα στο πλησιέστερο βιβλιοπωλείο και παράγγειλα δυο βιβλία τα οποία ανέφερε το περιοδικό. Έπρεπε να μάθω περισσότερα γι' αυτό!!! Και έπειτα ... έπρεπε να βρω έναν δάσκαλο!

Ωχ! Πως θα έβρισκα έναν δάσκαλο; Πόσο έπρεπε να πληρώσω; Πόσο θα έπρεπε να περιμένω; (Δεν σας είπα πως βρισκόμασταν σε καλοκαιρινές διακοπές, μακριά από το σπίτι, κι έτσι ήταν ακόμη πιο δύσκολο να βρω δάσκαλο εκεί....) Πως θα ήξερα πως είναι καλός/-ή δάσκαλος/-α; Τι θα περιλάμβανε η διδασκαλία, αν όπως έλεγαν τα περιοδικά και τα βιβλία, ήταν κάτι το βιωματικό;

Αυτό που γνώριζα ως εκείνη τη στιγμή απ' ό,τι είχα διαβάσει (παρόλο που μου πήρε καιρό για να κατέχω πραγματικά αυτή τη γνώση), ήταν πως το Ρέικι ήταν μια εναλλακτική, ολιστική ενεργειακή μέθοδος που χρησιμοποιούσε την Συμπαντική ενέργεια μέσω των χεριών αυτού που εξασκεί το Ρέικι ώστε να φέρει χαλάρωση, να διώξει το άγχος, να ξεμπλοκάρει σε όλα τα επίπεδα, να καθαρίσει τα συστήματα, να ανοίξει και να ισορροπήσει τα τσάκρας (ενεργειακά κέντρα), τους μεσημβρινούς (ενεργειακά κανάλια), να καθαρίσει την αύρα, να αναζωογονήσει και να προάγει την υγεία, την ολότητα και την ηρεμία σε όλα τα επίπεδα, τόσο στον εαυτό του (σε αυτοθεραπεία), όσο και στους άλλους. Γνώριζα επίσης πως το Ρέικι -η Συμπαντική ενέργεια- θα άνοιγε τον άνθρωπο μέσω των συντονισμών/μυήσεων/ενδυναμώσεων, σαν ένα λουλούδι, ενώνοντας την περιορισμένη προσωπική ενέργεια με την απεριόριστη πηγή της ενέργειας. Για την ακρίβεια, η ανθρωπότητα κάποτε είχε αυτή τη δύναμη να αυτοθεραπεύεται μέσω του αγγίγματος, και αυτό παρέμενε καταγεγραμμένο στη μνήμη του σώματός μας, όταν ενστικτωδώς αγγίζουμε ή πιέζουμε πάνω σε ένα πονεμένο μέλος, ή όταν προσπαθούμε να ηρεμήσουμε ένα μωρό που κλαίει... Ο συντονισμός απλά θα άνοιγε ή θα καθάριζε τα κανάλια που ήδη υπήρχαν και αυτό ήταν πολύ ελκυστικό για μένα για κάποιο λόγο! Πάντα το έβρισκα εύκολο να δεχτώ όρους ή έννοιες όπως ενέργεια, κλπ., όμως παρέμεναν σχετικά ασαφείς και δεν μπορούσα να τις εξηγήσω ακριβώς...

Ωστόσο, το να βρω τον κατάλληλο δάσκαλο και να κάνω το επόμενο βήμα προκειμένου να λάβω τον πρώτο συντονισμό, παρέμενε ακόμη μια πρόκληση για μένα... Γνώριζα μόνο ό,τι έγραφαν τα βιβλία, όμως αυτό που έλεγαν ήταν πως δεν υπήρχαν λέξεις να περιγράψουν το πως νιώθεις!

  ✾   ✾  ✾   ✾   ✾   ✾

.... συνεχίζεται........... (όχι απαραίτητα στην επόμενη ανάρτηση ☺)

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Μάθημα πρώτο ❣ " Μην κρίνεις .... "

Είναι δυο μέρες τώρα που ξεκίνησα την αντίστοιχη (αυτής της ιστοσελίδας) σελίδα στο Facebook. 

Δειλά-δειλά άρχισα να στέλνω και τις πρώτες προσκλήσεις στους φίλους και γνωστούς (ή άγνωστους) για να την επισκεφθούν και αν τους αρέσει να μείνουν...  Τις έστελνα σε κύματα.... πρώτα στους πιο ένθερμους υποστηρικτές μου, που ήδη γνώριζαν πως κάτι ετοιμάζω... και έπειτα στους επόμενους... και ο κύκλος άπλωνε σαν τους κυματισμούς που κάνει το βότσαλο όταν πέσει στο νερό.*
Υπήρχαν φορές που μπορεί να έστελνα και μόνο μία πρόσκληση, ψάχνοντας πάνω-κάτω τη λίστα για να βρω ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο της σελίδας μου... Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέσα στις δύο ημέρες και ομολογώ πως αυτή τη στιγμή παραμένουν κάποιοι που δεν έχουν λάβει ακόμα πρόσκληση, υπόσχομαι όμως στον εαυτό μου να στείλω και τις τελευταίες μόλις ολοκληρώσω αυτή την ανάρτηση.

Ομολογώ επίσης πως προσπέρασα αρκετές φορές κάποια ονόματα με τη σκέψη 

"Μπα, αυτός/αυτή δεν ενδιαφέρονται για τέτοια πράγματα!!! Αυτοί τα κοροϊδεύουν!" 

Σήμερα το πρωί, λοιπόν, πριν ξεκινήσω τον διαλογισμό μου κατά τον οποίο φορτίζω με θετική ενέργεια Reiki το Κουτί της Αγάπης, ήρθα να ρίξω μια ματιά αν έχω κάποια πρόσφατα μηνύματα-ευχές προκειμένου να τα συμπεριλάβω. 

Με μεγάλη μου έκπληξη βρήκα ένα μήνυμα από μία από τις επαφές μου, που δεν είχα στείλει ακόμη πρόσκληση -κι όμως βρήκε το δρόμο!- με πολύ όμορφα λόγια ευχαριστίας γι' αυτό που κάνω και με μια συγκινητική έκκληση. 

Πάγωσα! Το καμπανάκι "Ποια είσαι εσύ να κρίνεις ποιος χρειάζεται/ενδιαφέρεται για κάτι" με ξύπνησε για τα καλά!
Πιο δυνατά όμως, ήχησε μέσα στην καρδιά μου, που άνοιξε ακόμη περισσότερο και γέμισε αγάπη και ευγνωμοσύνη. Έδιωξα τον φόβο. Γιατί τελικά, ήταν ο φόβος που με έκανε να προσπαθώ να διακρίνω ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται για αυτό που έχω να προσφέρω. Ο φόβος του να με κρίνουν. Να με σχολιάσουν. Να βγάλουν λάθος συμπεράσματα για μένα. Ο φόβος να με κοροϊδέψουν. 

Προσπαθούσα να κρίνω για να μην κριθώ. Τι χάσιμο χρόνου! Τι χάσιμο πολύτιμης ενέργειας. 
Αναγνωρίζω το σφάλμα μου, και ζητώ συγνώμη. Ζητώ να το μεταμορφώσω με τη δύναμη της αγάπης.
Κι όσοι επιθυμείτε ελάτε, ανοίξαμε και σας περιμένουμε 
❣ 

Υ.Γ. Τα μαθήματα αυτά είναι κατά κύριο λόγο μαθήματα που βιώνω η ίδια. Είναι κάτι σαν να μονολογώ προκειμένου να τα αφομοιώσω και εσείς έρχεστε ως μάρτυρες στο μονόλογο. 
Μπορείτε να κρατήσετε όσα σας φαίνονται ωφέλιμα, ουσιαστικά, αληθινά. 
Με αγάπη ♥ 


*Μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά ποιο είναι το ακριβές σημείο όπου το βότσαλο που έχει πέσει μέσα στο νερό σταματά πια να στέλνει τα κύματά του;;;